4 etapy życia i związane z nimi kryzysy
Zasadniczo na naszą egzystencję składają się cztery, bardzo różniące się od siebie etapy życia. Tylko od nas zależy, czy będziemy w stanie przeżyć je godnie i z radością.
Pierwszy z nich zaczyna się w momencie, w którym przychodzimy na świat. Wraz z najwcześniejszymi dniami życia wkraczamy w okres dzieciństwa. Po nim następuje trudny czas dorastania, dojrzałości, a następnie starości. Te etapy życia są nieuchronne i nikt z nas nie jest w stanie ich powstrzymać.
Często zdarza nam się nam, że zapominamy o tym, że nasze życie zmienia się wraz z wiekiem i każdemu z etapów towarzyszy pewnego rodzaju kryzys, któremu prędzej czy później musimy stawić czoła. Dowiedz się dziś z nami, czym charakteryzują się poszczególne etapy oraz jak przetrwać je z godnością i uśmiechem na twarzy.
4 Etapy życia: Dzieciństwo
Dzieciństwo jest pierwszym z etapów życia. Z pewnością nasuwa ci się pytanie: jakiego kryzysu można doświadczyć podczas słodkich i beztroskich lat bycia dzieckiem?
Pamiętajmy, że znaczna większość maluchów dorasta w rozbitych i niestabilnych emocjonalnie rodzinach, boryka się z alkoholizmem swoich rodziców, jest świadkiem codziennych kłótni, niejednokrotnie spada na nie bolesne lanie w tyłek…
Niewiele jest rodzin, w których dziecko otrzymuje potrzebną mu do prawidłowego rozwoju czułość i zrozumienie. Wiele maluchów od najmłodszych lat musi zmagać się w otwartymi ranami emocjonalnymi, które z pełną siłą uwidocznią się w życiu dorosłym, stając się przyczyną wielu rozmaitych problemów.
Jednym z nich jest zamknięcie w sobie oraz trudności z otwieraniem się na innego człowieka.
Najważniejszym zadaniem każdego rodzica jest poświęcanie czasu swoim pociechom. Pozwól swoim dzieciom cieszyć się dzieciństwem! Nie zabraniaj im grać w piłkę, bawić się, śmiać, psocić… Szczęśliwe dzieciństwo stanowi solidne podwaliny dorosłego życia.
Nie wyładowuj na dzieciach swoich frustracji ani nie zmuszaj ich do bycia przedwcześnie dorosłymi. Takie zachowanie nie służy niczemu dobremu.
Przeczytaj koniecznie: Objęcia dodają dzieciom poczucia bezpieczeństwa
Młodość i burzliwy okres dojrzewania
Wczesna młodość oraz okres dojrzewania stanową kluczowy moment w rozwoju osobowości każdego człowieka. Etap ten jest niezwykle istotny w kształtowaniu poczucia własnej wartości oraz akceptacji swego zmieniającego się ciała. Dlaczego nastolatkom tak trudno wpasować się w otaczający ich świat?
Otóż na tym etapie życia, podczas okresu dojrzewania, następuje pierwszy poważny kryzys w życiu.
Dziecko zaczyna przemieniać się w osobę dorosłą. Osiągnięcie dojrzałości płciowej dla wielu nastolatków jest okresem bardzo trudnym. Ich ciało nie jest już takie jak dawniej, tracą oni dziecięcą niewinność oraz zaczynają eksperymentować z własną seksualnością.
Kolejnym istotnym czynnikiem okresu dojrzewania jest chęć sprostania panującym kanonom piękna. Fizyczność zaczyna być stawiana ponad wszystko inne. Dziewczyny chcą być szczupłe, zgrabne, wyglądać doroślej i seksownie. Z kolei chłopcy chcą być bardziej męscy.
Nie każdemu jednak to wychodzi. Tu właśnie ma źródło poważny kryzys.
Ogromnie ważne na etapie okresu dojrzewania jest wsparcie ze strony rodziny i przyjaciół. Im szybciej nastolatek upora się ze swoimi kompleksami i zacznie budować silne poczucie własnej wartości, tym szybciej będzie w stanie zażegnać młodzieńczy kryzys.
W przeciwnym przypadku nierozwiązane problemy będą się ciągnęły za młodym człowiekiem przez resztę lat jego życia.
Przeczytaj koniecznie: Depresja u nastolatków – 10 objawów
Najdłuższy etap życia – wiek dojrzały
Ten etap życia charakteryzuje się względną stabilnością na różnych płaszczyznach życia. Nie oznacza to jednak, że nie będziemy musieli w tym okresie stawić czoła poważnemu kryzysowi. Większość z nas w dorosłym życiu ma stałą, często nudą pracę, w wyniku presji rodziny bierze ślub i przynosi na świat potomstwo.
Ilu z nas żyje rzeczywiście tak, jakbyśmy tego chcieli? Kolejne etapy życia zaczynają nas rozczarowywać.
Wyglądamy na szczęśliwych i tacy też chcemy być, ale jednak czegoś w życiu nam brakuje. I właśnie w momencie, w którym zdamy sobie z tego sprawę, pojawia się kryzys. Jego intensywność może wahać się w zależności od stopnia niezadowolenia z własnego życia.
Wielu z nas nie ma odwagi porzucić dotychczasowej pracy i zająć się tym, co rzeczywiście sprawia nam przyjemność i wzbogaca naszą osobowość.
- Czasami kryzys w tle z chęcią zmiany ciągnie się latami, a nierzadko zabieramy go ze sobą do grobu. Snujemy w myślach scenariusze, jak by to było, gdybyśmy porwali się na wielkie zmiany. Rzadko kiedy jednak zamieniamy myśli w czyny.
- Podobnie ma się sprawa z zakładaniem rodziny. Wielu z nas robi to tylko i wyłącznie z obawy przed samotnością albo „ponieważ tak trzeba”. Presja społeczna jest w tym przypadku tak silna, że rezygnujemy z własnych przekonań i postanawiamy żyć na przekór sobie.
Ile razy słyszeliśmy jak ciotki i babcie głośno atakują: Bo zostaniesz starą panną. Starego kawalera nikt nie będzie chciał. Jak to możliwe, że jesteś po trzydziestce i nie masz jeszcze dzieci? Po co chcesz zmienić pracę, skoro dobrze zarabiasz, lepszej na pewno nie znajdziesz… Takich przykładów można mnożyć w nieskończoność.
A czy kiedykolwiek ktoś cię zapytał: Chcesz do emerytury siedzieć w tej nudnej robocie? Nie masz ochoty wybrać się w długą, egzotyczną podróż? Czy ty w ogóle chcesz zakładać rodzinę i wychowywać dzieci? Nie, o to nigdy nikt nie pyta, bo takie postępowanie byłoby niemile widziane w oczach naszego społeczeństwa.
Jesień życia
Trzy etapy życia już za nami, czas na czarty, ostatni – starość. Nadchodzi moment długo wyczekiwanej emerytury i odpoczynku od codziennego wstawania do pracy. Społeczeństwo od dzieciństwa wmawia nam, że to właśnie w tym okresie będziemy mogli w pełni cieszyć się życiem. Czy rzeczywiście tak jest?
Bardzo dużo ludzi kojarzy starość z samotnością. Dzieci są już odchowane, założyły własne rodziny, zdarza się, że wyjechały daleko, małżonek zmarł. W domu zapanowała absolutna cisza. A cisza i samotność to synonim depresji.
Doskonale zdajemy sobie sprawę z tego, że samotność jest okrutna. Nie wyczekuj godzinami na telefon od dzieci czy wnuków. Nie zamykaj się przed światem – wyjdź i zacznij robić to, na co przez całe życie brakowało ci czasu.
- Zapisz się na lekcje języka obcego – będziesz miał powód do wyjazdu na zagraniczne wakacje.
- Regularnie uprawiaj sport – zapisz się na zajęcia w siłowni. Nie tylko poprawisz swoją sprawność i zdrowie, ale poznasz wiele osób w twoim wieku. Sport to przyjemność w grupie.
- Uprawiaj ogródek. Próbuj nowe przepisy kulinarne.
- Zapisz się na zajęcia taneczne, do klubu dyskusyjnego, graj w szachy, poznawaj nowe miejsca…
Najważniejsze, abyś czuł się szczęśliwy i spełniony. Twoje dzieci będą zadowolone widząc cię żyjącego własnym życiem. Być może nawet wasze relacje znacznie się ocieplą, gdy zmienisz nastawienie do własnego życia na bardziej pozytywne!
Na zakończenie
Wszystkie etapy życia mają swoje radosne i przykre strony. Najważniejsze to, aby przeżyć każdy z nich godnie i z radością. Pamiętaj, że teraźniejszość i twoje szczęście są najważniejsze. Żyj tak jak tego chcesz i nie poddawaj się niszczycielskiej presji społecznej! Zaakceptuj poszczególne etapy oraz zmiany w twoim organizmie!
Dlaczego wśród nas jest tyle zgorzkniałych i znudzonych życiem osób? Ponieważ nie mają one odwagi być sobą i żyć po swojemu. Życie szybko pędzi do przodu i nie ma co tracić cennych chwil na nudę, smutek i gorycz.
Zachęcamy cię do refleksji nad własnym życiem. Przyjrzyj mu się z bliska i odpowiedz sobie na pytanie, czy jesteś szczęśliwy. Co chciałbyś zmienić? Zacznij żyć pełnią życia już od dziś! Niektóre zmiany wymagają czasu, ale to nie ma znaczenia, liczy się pierwszy krok ku zmianom, reszta sama się ułoży.
Wszystkie etapy w życiu mogą ci przynieść ogromną radość – pod warunkiem, że ty sam tego będziesz chciał.